Dudağım yarık ıslık çalamam, ayağım büyük çalı sökemem. #tembelingünlüğü Fotoğraf: Kiraz Akın, 2019, Berkeley, CA.
Kabardıç
Son Beste filminden bu sahne. Bir ferahlık, rahatlama, rahat bir nefes. Film 1955 tarihli, yönetmeniyse Arşavir Alyanak
Sabahattin Eyuboğlu, La Fontaine çevirisine bir önsöz yazmış. Şu paragrafla başlıyor sözüne: “La Fontaine, Fransa’nın küçük bir şehrinde, orta halli bir evde, 1621 senesinde doğmuş; en sevdiği çağdaşları ve dostları Moliere’den bir, Boileau’dan ve Racine’den on beş yıl önce. Biraz kırlarda, biraz okullarda dünyayı tanıdıktan, babasının gönlünü hoş etmek için…
Atıf Yılmaz’ın adı Suçlu olan fiminde gördüm bu sahneyi, film 1960 tarihli. Böyle bir anım var benim, belki hayatımın en sevimli anısıdır. Ne iş için hatırlamıyorum bir ilkokula gittim. Tam da zilin çalmasına yakın bir anmış. Binaya girip bir kat yukarı çıkıyorum, merdivenler bitiyor, köşeyi dönüyorum, önümde uzanan uzun bir…
Duygu Asena ütü yapıyor, dalgın dalgın. İnsan Duygu Asena olunca bile ütüden muaf olmuyor. Yarın Cumartesi filminden. Bilge Olgaç’ın 1988 tarihli filmi.
Annemin Gözyaşları filminden bu sahne, film 1957 tarihli. Ne zaman önce seyretmişim, hiçbir şey kalmamış aklımda filmden, bir bu kadın! Halbuki filmi vizyondayken seyredenlerin hatırlama ihtimali yok gibi bu sahneyi, değil mi? Ben onu filmden çekip çıkarınca, o gün bugündür pirinç ayıklıyor burada bu kadın. Pirinç ayıklama cezasına çarptırılmış gibi…
Lale Oraloğlu bu çamaşırları kaynatan. Kırık Çanaklar filmi böyle açılıyor neredeyse, o gün çamaşır günüymüş çünkü. 1961’de Memduh Ün çekmiş filmi, ama senaryoda yine Oraloğlu’nun parmağı var.
Yıkılma tehlikesi yüzünden içine girmemiz de yasaktı... Bir nevi “perili ev”. Arkasında bahçesi, bahçede tulumbası varmış zamanında, görünüyor haritada.
Medyascope’ta Kültür Tarih Sohbetleri isimli programı yapan Ozan Sağsöz ve Cengiz Özdemir ile Nisan ayı içinde yaptık bu kaydı...