Vesikalı Yarim filminden bir sahne bu. Sabiha, Halil’in gömleğini ütülüyor. Sabiha, arkadaşı Müjgan’ın dediklerine kulaklarını tıkamış, Sabiha Halil’i sevdiğinin farkına varmış, Sabiha mutlu.
Böyle bir denklem var sinemamızda, sevdiğinin farkına varan kadınlar ütüye, çamaşıra koşuyor, mutfağa dalıyorlar.. çünkü bir erkeği sevmek biraz onun gömleklerini de ütülemeyi icap ettiriyor. Yüzündeki ifadeye bakın Sabiha’nın, mutlu!
ben de alışverişte kabağa patlıcana falan konuşuyorum. “yok canım seni yemez, seni de zıkkım yiyecekmiş bugün” diyerek. mutluyum mu:/
Güldüm patlıcanla konuşmaya, ama yine de :/ Sana sarılıyorum.